Παγχαλκιδικός Σύλλογος "Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ" Έτος Ιδρύσεως 1903 - Έδρα Θεσσαλονίκη

7ήμερη εκδρομή ΚΙΕΒΟ –ΟΔΗΣΣΟΣ 25/6 – 1/7/2018

7ήμερη εκδρομή ΚΙΕΒΟ –ΟΔΗΣΣΟΣ 25/6 – 1/7/2018
Σύντομο χρονικό
Μία ακόμη πολυήμερη εκδρομή οργανώθηκε με επιμέλεια και σχολαστικότητα από τον Παγχαλκιδικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης και πραγματοποιήθηκε με επιτυχία. Πρόκειται για την 7ήμερη εκδρομή στην Ουκρανία, στις δύο σημαντικότερες πόλεις της, το Κίεβο και την Οδησσό. Οργανωτής και εμψυχωτής της εκδρομής ο κ. Ι .Κοτσάνης (γραμματέας του Π.Σ.). Το 7ήμερο διάστημα μοιράστηκε, ανά τρείς ημέρες, σε κάθε πόλη.
Την πρώτη μέρα, Δευτέρα 25/6, 43 εκδρομείς με ευχάριστη διάθεση και προσδοκίες συναντηθήκαμε στο αεροδρόμιο «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ». Η πτήση για το Κίεβο, 2 ώρες περίπου, πολύ καλή. Αμέσως μετά την άφιξη, με τοπική ξεναγό, άρχισε η πρώτη γνωριμία με την πόλη. Το Κίεβο, πρωτεύουσα της Ουκρανίας, αναπτύσσεται στις όχθες του Δνείπερου ποταμού. Θεωρείται «Μητέρα των ρωσικών πόλεων». Υπήρξε το επίκεντρο του πρώτου κράτους των Ανατολικών Σλάβων. Ο ηγεμόνας Βλαδίμηρος (988 μΧ) ασπάστηκε το χριστιανισμό, αποδέχθηκε την εκκλησιαστική ιεραρχία της Κων/πόλεως και ενέταξε τους Σλάβους στον πολιτισμένο χριστιανικό κόσμο.
Κατά την απογευματινή περιήγηση, αντικρίσαμε τους επιβλητικούς τρούλους των εκκλησιών, διασχίσαμε φαρδείς λεωφόρους, θαυμάσαμε τα κτήρια του Εθνικού Ωδείου και καταλήξαμε στον ναό της Αγίας Σοφίας (11ος αι.) που είναι από τα σπουδαιότερα αρχιτεκτονικά μνημεία του Κιέβου.
Στο ιερό περιεργαστήκαμε τα περίφημα μωσαϊκά, φιλοτεχνημένα από Έλληνες τεχνίτες του 11ου αι. και τα ίχνη των ρωσοβυζαντικών τοιχογραφιών (9ος αι.) . Σήμερα ο ναός είναι κρατικό μουσείο.
Στη βραδινή βόλτα απολαύσαμε το φωτισμένο κέντρο του Κιέβου, την πλατεία ανεξαρτησίας με σήμα κατατεθέν τον τεράστιο οβελίσκο και το γλυπτό της σλαβικής θεότητας Betehynia , πληροφορηθήκαμε τα αιματηρά γεγονότα με την εξέγερση των Νέων (Φεβρουάριος 2014) που οδήγησε στην αλλαγή του πολιτικού καθεστώτος της χώρας. Περπατήσαμε στην μεγάλη κεντρική λεωφόρο και γυρίσαμε με ευχάριστες εντυπώσεις στο ξενοδοχείο.
Την 2η μέρα, επισκεφτήκαμε την περιοχή Μεζιγκόριε, το τεράστιο πάρκο στο χωριό Πετροβότσι με το ζωολογικό κήπο και την κατοικία του πρώην φιλορώσου Προέδρου και ήπιαμε τον πρωινό καφέ με φυσιολατρική διάθεση. Κατά τη διαδρομή ο Δνείπερος μας συνόδευε με τα ήρεμα νερά του. Στην επιστροφή αντικρίσαμε την εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ, προστάτη του Κιέβου, και κατεβήκαμε από το πούλμαν για λίγο περπάτημα στο κατηφορικό πλακόστρωτο δρόμο. Απέναντι μας ορθώνεται ο ναός του Αγίου Ανδρέα σε ρυθμό μπαρόκ (18ος αι.). Η περιοχή θυμίζει Μονμάρτη με μικροκαταστήματα και καλλιτέχνες που εκθέτουν και πωλούν τα έργα τους.
Η επίσκεψη, στη συνέχεια, στο «μουσείο Τσέρνομπιλ» ήταν αποκαλυπτική. Με σιωπή και συγκίνηση ακούσαμε τα τραγικά γεγονότα της έκρηξης του πυρηνικού εργοστασίου (Μάιος 1996), τις συνέπειες που είχε στη ζωή των κατοίκων και με δέος είδαμε στον επάνω όροφο, τις μορφές των τραγικών θυμάτων της καταστροφής.
Δεν έλειψε από το πρόγραμμα και η κρουαζιέρα, μετά το δείπνο στο Δνείπερο, που αποφασίστηκε έκτακτα. Έτσι μέσα από το κρουαζιερόπλοιο, είδαμε όψεις του φωτισμένου Κιέβου.
Την 3η ημέρα, Τετάρτη 27/6, το πρόγραμμα ήταν πλούσιο. Πρώτος σταθμός το ορθόδοξο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας των Σπηλαίων από τα αρχαιότερα και σημαντικότερα θρησκευτικά κέντρα της Ευρώπης (11ος αι.). Έχει συμπεριληφθεί από την ΟΥΝΕΣΚΟ στον κατάλογο των μνημείων της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Το μοναστηριακό συγκρότημα βρίσκεται σε περίοπτη θέση.
Περπατώντας στην αυλή, θαυμάσαμε το μεγάλο καμπαναριό, ανάψαμε κερί στο ναό της Αγίας Τριάδος, ακούσαμε υμνωδίες από παρακείμενο ναό και αποτίσαμε φόρο τιμής στον τάφο/ κενοτάφιο του Κωνσταντίνου Υψηλάντου, πατέρα των Αλεξάνδρου και Δημητρίου Υψηλάντου, αναλογιζόμενοι τη μεγάλη προσφορά τους στην προετοιμασία και επιτυχία του αγώνα της ανεξαρτησίας.
Με κεριά αναμμένα και ψυχικό δέος κατεβήκαμε στις κατακόμβες, τις «κοντινές σπηλιές» της Λαύρας, όπου μέσα σε σαρκοφάγους, φυλάσσονται, στο ημίφως, τα λείψανα Αγίων και μοναχών που ασκήτεψαν εδώ για πολλούς αιώνες. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ξεναγηθήκαμε στη συνέχεια σε δύο σημαντικά μουσεία: Στο ιστορικό και εθνολογικό μουσείο της Ουκρανίας οπού εκτίθενται πολύτιμοι θησαυροί και κομψοτεχνήματα κυρίως του πολιτισμού και της τέχνης των Σκυθών (7ος - 4ος π.Χ. αιώνες), που βρέθηκαν κατά τις ανασκαφές σε περιοχές της νότιας Ουκρανίας. Στο μουσείο Μινιατούρας παρατηρήσαμε με μικροσκόπιο έκπληκτοι τα έργα του Ουκρανού καλλιτέχνη Mykola Siadrysty: μία σκακιέρα σε κεφάλι καρφίτσας, τις πυραμίδες της Αιγύπτου στο μάτι μιας βελόνας, ένα εργοστάσιο στην τομή σπόρου κριθαριού κ.α. Ενθουσιασμένοι και κάπως κουρασμένοι συνεχίσαμε για το υπαίθριο –λαογραφικό μουσείο στο Πιρόγκοβο (50 χλμ από το Κίεβο) . Εκεί περιεργαστήκαμε τα έργα της πίστης (απλές ξύλινες εκκλησίες) και τα εκθέματα της ξύλινης λαϊκής αρχιτεκτονικής και παραδοσιακής τέχνης (κατοικίες μύλοι κ.α.) από διάφορες περιοχές της χώρας. Το ψιλόβροχο δεν μας εμπόδισε να γευτούμε τις ντόπιες νοστιμιές.
Τελευταία βραδινή βόλτα στην πλατεία ανεξαρτησίας και στην οδό Κρεστσάτικ, τον μακρύ άξονα του κέντρου της πρωτεύουσας, με τα μεγάλα εμπορικά καταστήματα, τα σιντριβάνια (της απέναντι πλατείας) με τους πολύχρωμους φωτισμούς μας αποχαιρετούσαν.
Η 4η μέρα της εκδρομής περιελάμβανε τη μετάβαση με πούλμαν στην Οδησσό. Αποχαιρετίσαμε με ευχάριστα συναισθήματα το Κίεβο και ξεκινήσαμε με κατεύθυνση προς νότο. Στο μέσον περίπου της διαδρομής κάναμε στάση στην πόλη Ούμαν. Οι φυσιολάτρες από τους εκδρομείς περπάτησαν δαιδαλώδες και οργανωμένο πάρκο «Σοφίγιεβκα». Από τα εκθέματα του δεν έλειπαν μορφές αρχαίων Ελλήνων ποιητών και αναπαραστάσεις από την Ελληνική μυθολογία ( Οδυσσέας, Αχέροντας ποταμός κ.α.). Καθοδόν διαβάστηκε από τον κ. Ι. Κοτσάνη το περιεκτικό μήνυμα του Προέδρου κ. Μ. Καρτσιώτη για την προαιώνια δημιουργική παρουσία των Ελλήνων στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου. Η νέα ξεναγός μας συνόδευε από το Κίεβο.
Φθάσαμε στην Οδησσό το απόγευμα. Οι ιστορικές μνήμες και η θέση που κατέχει η πόλη στη συνείδηση των Ελλήνων ως μία από τις κοιτίδες του Ελληνισμού, μας συνόδευαν στην τριήμερη παραμονή μας σ’ αυτή.
Η πόλη θεμελιώθηκε από την Τσαρίνα Αικατερίνη τη Μεγάλη το 1794 για τους δικούς της σκοπούς. Σύντομα γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη και το λιμάνι της συγκέντρωνε το μεγαλύτερο μέρος του εξαγωγικού εμπορίου.
Η παρουσία των Ελλήνων εκεί χρονολογείται από τις αρχές του 18ου αι. Ασχολήθηκαν με το εμπόριο, ίδρυσαν εμπορικούς οίκους, πλούτισαν (ενδιαφέρθηκαν για τα κοινά) και κατέλαβαν το δημόσια αξιώματα. Ευρύτερα γνωστός για την δράση του είναι ο Γρηγόριος Μαρασλής που ως Δήμαρχος της Οδησσού μεταμόρφωσε την πόλη. Στην Οδησσό ιδρύθηκε το 1814 η Φιλική Εταιρεία που με την δράση της συνέβαλε τα μέγιστα στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας.
Η πρώτη γνωριμία με την πόλη έγινε κατά την απογευματινή περιήγηση και την βραδινή βόλτα. Το ρυμοτομικό σχέδιο, τα οικοδομικά τετράγωνα, οι φαρδείς δρόμοι με τιε πανύψηλες δεντροστοιχίες, το μουντό χρώμα πολλών μεγάλων κτισμάτων (η πολυεθνοτική σύνθεση των κατοίκων) κερδίζουν τις πρώτες εντυπώσεις. Το μεγάλο λιμάνι, οι θαλάσσιοι ορίζοντες, η ιστορική διαδρομή της καθόρισαν τη φυσιογνωμία της Οδησσού.
Με τα πόδια περιηγηθήκαμε το ιστορικό κέντρο και την περιοχή του λιμανιού. Διασχίσαμε την πασίγνωστη οδό Ντεριμπάσοβεκαγια με την πολυκοσμία, τα διάφορα δρώμενα και τα φαγάδικα, επισκεφθήκαμε την περίφημη Όπερα και ακούσαμε την ιστορία της, περάσαμε το νεοκλασικό κτήριο του Δημαρχείου, την προτομή του Πούσκιν, αγγίξαμε το μεγάλο κανόνι από την αγγλική Φρεγάτα, περπατήσαμε στο πάρκο της Νίκης, ανεβοκατεβήκαμε την πέτρινη σκάλα Ποτέμκιν, αντικρίσαμε τους ανδριάντες του Ρισελιέ, της Μεγάλης Αικατερίνης και θυμηθήκαμε τη στενή τους σχέση με την πόλη. Τελευταία φτάσαμε στο παλάτι του κόμη Βοροντσόβ (που δεν ήταν επισκέψιμο λόγω εργασιών). Όταν μείναμε μόνοι ανακατευτήκαμε με τους άλλους ανθρώπους και νιώσαμε οικείοι μ’ αυτούς. Η ανθρώπινη πλευρά της πόλης και του ταξιδιού.
Την επόμενη ημέρα, Παρασκευή 29/6, ξεκίνησε η περιήγηση , στην πόλη και στην περιοχή. Πρώτη στάση στο ναό της Αγίας Τριάδος, ιστορική εκκλησία της ομογένειας με το κενοτάφιο του μαρτυρικού Πατριάρχη Γρηγορίου Ε᾿. στον ίδιο χώρο εντειχισμένη μεταλλική πλάκα αναγράφει το μέρος, όπου ήταν ο τάφος του Γρηγορίου Μαρασλή. Ανεβήκαμε στη συνέχεια σε κοντινό λόφο, όπου με φόντο τη θάλασσα και στο μέσον μεγάλου πάρκου προβάλλει επιβλητικό το μνημείο του Άγνωστου Ναύτη. [ Ένας τεράστιος οβελίσκος και η άσβεστη φλόγα θυμίζουν τους νεκρούς και την αντίσταση των κατοίκων της Οδησσού εναντίον των Γερμανών στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο (1941-1943)]
Την προσοχή μας τράβηξε η φρουρά του μνημείου. Την αποτελούσαν κορίτσια με στολή ναύτη (ναυτοπροσκόπου). Επόμενος σταθμός το Μουσείο της Φιλικής Εταιρείας και το παράρτημα του Ιδρύματος Ελληνικού Πολιτισμού στην Οδησσό. Και τα δύο συστεγάζονται στο ιστορικό σπίτι του Γρ. Μαρασλή. Αυτό μαζί με το διπλανό κτήριο παραχωρήθηκαν από τη Δημοτική Αρχή στο Ι.Ε.Π. για τη στέγαση του.
Η σύντομη προσφώνηση του κ. Ι. Κοτσάνη στο Δ/ντή του παραρτήματος , η ενημέρωση στο Μουσείο της Φ.Ετ. και η περιήγηση στους χώρους του πιστοποιούν το σπουδαίο έργο που επιτελείται σ’ αυτό (για την παρουσία του Ελλην. Πολιτισμού στην Ουκρανία).
Το ίδιο βράδυ παρακολουθήσαμε χορευτική εκδήλωση με κοινή εμφάνιση του χορευτικού τμήματος του παραρτήματος και του Λυκείου Ελληνίδων Φλώρινας.
Η σημερινή περιήγηση έκλεισε με την επίσκεψη στις περίφημες κατακόμβες της Οδησσού (10χλμ προς τα βόρεια)
Αυτές αποτελούνται από ένα μεγάλο δίκτυο σηράγγων και λαβυρίνθων κάτω από την Οδησσό [Έχουν μήκος 400χλμ περίπου και οι περισσότερες είναι πρώην λατομεία, κατά το παρελθόν χρησιμοποιήθηκαν για διάφορους σκοπούς) Κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο ήταν το στρατηγείο των Παρτιζάνων. Οι συνθήκες διαβίωσης και η στοιχειώδης οργάνωση προκαλούν το θαυμασμό.]
Την τελευταία ημέρα, 30/6, ξεκινήσαμε με κατεύθυνση ΝΔ, για το φρούριο Άκκερμαν (180χλμ περίπου). Μετά από 2 ώρες φθάσαμε στις εκβολές του Δνείπερου όπου υψώνεται το ονομαστό κάστρο. Πριν από την είσοδο αντικρίσαμε τα ερείπια της αρχαίας Ελληνικής πόλης Τύρας, αποικίας των Μιλησίων (6ος αι.). Το φρούριο Άκκερμαν χτίστηκε από Μολδαβούς ηγεμόνες το 14ο αι. για να ελέγχουν το εμπόριο και την εύφορη περιοχή, το 1484 καταλείφθηκε από τους Οθωμανούς και το 1812 περιήλθε στους Ρώσους. Διατηρείται σε καλή κατάσταση και κατά την περιήγηση αναφέρθηκαν στα βασικά στοιχεία της οχυρωματικής τέχνης: τάφρος, υψηλό και ισχυρό τείχος, πύργοι, παράδοση με εξόριστες πριγκίπισσες, εσωτερικά οικήματα για καθημερινή χρήση κ.α. Είναι σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο με υπέροχη θέα στη θάλασσα .
Επιστροφή στην Οδησσό.
Ο κ. Κοτσάνης προνόησε για το αποχαιρετιστήριο «γλεντάκι». Αυτό έγινε σε ελληνικό μαγαζί, μπροστά σε πλατεία εκδηλώσεων, με την προτομή του Γρ. Μαρασλή στο μέσον.
Την τελευταία ημέρα, Κυριακή πρωί, πλούσιοι σε εντυπώσεις, συναισθήματα, εμπειρίες αποχαιρετούμε την Οδησσό, μεταφερόμαστε στο αεροδρόμιο και με απευθείας πτήση επιστρέφουμε στην Θεσσαλονίκη.
Μετά την αίσια έκβαση της εκδρομής οφείλουμε όλοι θερμές ευχαριστίες στον κ. Ι. Κοτσάνη, Γ.Γ. του Π.Σ., για την άρτια οργάνωση της (την εκπόνηση έγκυρου και λεπτομερούς προγράμματος )τη συμμετοχή του στην εκδρομή (μαζί με την σύζυγο του κα. Βικτωρία) και τη συνεχή μέριμνα για την ολοκλήρωση της.
Επίσης οφείλουμε να τονίσουμε τη συμβολή στην επιτυχία της εκδρομής του συνοδού κ. Γιάννη Χαρατσίδη . (Η προθυμία του, η οικειότητα, η καλή γνώση της ιστορίας και των συνθηκών σε κάθε πόλη μας εντυπωσίασαν)
Ακόμη έπαινοι ανήκουν σ’ όλα τα άτομα του γκρούπ για τη σύμπνοια, την ευγένεια, την αλληλοκατανόηση.

ΒΑΣΊΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΎΛΑΣ